Tonio

Tonio

Terecht is Tonio de Nederlandse inzending voor de Oscars.

Verlies
Als kijker word je deelgenoot gemaakt van het rouwproces van de twee ouders, schrijver Adri van der Heijden en zijn vrouw Mirjam, die hun 21-jarige zoon verliezen door een verkeersongeval.

Dat hun leven nooit meer hetzelfde zal zijn wordt vanaf het moment dat ze het bericht krijgen direct pijnlijk duidelijk.

Verschillen
Natuurlijk rouwen twee individuen op een andere manier. Maar kunnen ze hun verlies samen delen of groeien ze door het verlies uit elkaar? Samen drinken lijkt in eerste instantie te verzachten. Maar dit kan hun verschil in verwerking niet wegnemen.
De vader doet dit door te schrijven, te reconstrueren, te schrijven, te onderzoeken en weer te schrijven. De moeder probeert mooie herinneringen te koesteren.

Krachtig geacteerd
Het verdriet wordt zo echt neergezet door acteurs Pierre Bokma en Rifka Lodeizen dat je af en toe wil wegrennen uit de film, want je weet dat er geen ‘happy end’ gaat komen. Tonio (gespeeld door Chris Peters) zal niet meer tot leven komen en zijn toekomstplannen zal hij niet uitvoeren. De ouders zullen dit moeten accepteren.

Mooie herinneringen
Maar de film is niet alleen maar rouw en verdriet. Door het gebruik van flash backs zien we ook een gelukkig gezin, het opgroeien van Tonio, die een enorm talent voor fotograferen heeft, op kamers gaat wonen en verliefd wordt.
Het einde van de film voelt enigszins onbevredigend, maar wellicht is dit bewust gedaan om het gevoel van de ouders weer te geven. Voor wie dit de rest van hun leven zo zal voelen.

Ongelofelijk moeilijk lijkt het me om een rol te spelen van karakters die echt bestaan en nog in leven zijn. Geef je recht aan hun verhaal? Aan hun verdriet?
De rol van Tonio zal ook gepaard zijn gegaan zijn met veel druk. Maar Chris Peters heeft dit prachtig neergezet en een ode aan Tonio gebracht. Je moet zelf maar gaan kijken.

Kijk hier in mijn agenda voor Tonio.